Relacyjny model baz danych to obecnie najpopularniejszy z modeli. Choć powstał w 1970 roku za pośrednictwem znanego uczonego Edgara Franka Codd’a, to do tej pory nikt nie był w stanie opracować czegoś równie dobrze zorganizowanego i funkcjonalnego. Dlaczego ów model stał się taki powszechnie stosowany? Wprowadza następujące ulepszenia nad modelem hierarchicznych i sieciowych baz danych.
Przede wszystkim PROSTOTA- bazy danych bazujące na tabelach z wierszami i kolumnami jest banalnie proste i łatwe do rozumienia. Użytkownik na końcu otrzymuje prosty model danych, czego przeciwieństwem były rozległe diagramy w modelu hierarchicznych baz danych, tudzież sieciowych…
Niezależność danych – Istniejące programy nie mają wpływu na modyfikowanie struktury naszych danych. Dlaczego jest to możliwe? Ponieważ, nasze tabele nie są ze sobą połączone.. „na sztywno”. Nowe relacje możemy tworzyć bez konieczności ingerowania w tabele.Więc do tabel mogą być dodawane kolumny, tabele mogą być dołączone do baz. Powyższy model stał się niezależny, można powiedzieć, że jest o krok wyżej od poprzedników.
Deklaratywny język dostępu do danych – Użytkownik za pomocą języka SQL, jedynie określa warunki poszukiwań, resztą zajmuję się system, pobiera żądane dane, które spełniają zadeklarowane warunki, całkiem wygodnie, nieprawdaż?
W modelu relacyjnym wszystkie dane przechowujemy w dwuwymiarowych tabelach ( tzw. relacjach). W skład naszej bazy może wchodzić wiele relacji. Tabele z kolei to zbiór powiązanych danych. Układ poziomy tabeli to rekordy (często określane jako KROTKI), a pionowy to kolumny (atrybuty).
W każdej tabeli musimy osadzić tak zwany klucz podstawowy. Często możemy spotkać się również z nazwami: klucz główny, tudzież pierwotny. Klucz ten jest nam potrzebny do jednoznacznego zdefiniowania rekordu. Ów klucz pozwala nam efektywnie przeszukiwać i odczytywać dane oraz łączyć dane zapisane w rożnych tabelach! Dlatego klucz główny nie może być pusty, oraz nie może zawierać powtarzających się danych. Czyli w tabeli musi znajdować się jedno lub kilka pól, które pozwolą nam odróżnić dane zapisane w jedynym z rekordów od danych zapisanych w innym rekordzie.
Ważnym pojęciem, bez którego relacyjne bazy danych nie będą funkcjonować jest klucz obcy – to pole lub kilka pól (kolumn), które odwołują się do pola lub pól klucza podstawowego w innej tabeli! Klucz obcy obrazuje w jaki sposób nasze tabele są połączone. Niezbędny do poprawnego zdefiniowania połączenia między tabelami.
Warto również zwrócić uwagę na typy relacji jakie występują w relacyjnych bazach danych (jeden do jednego, wiele do jednego, wiele do wielu).
W modelu relacyjnym możemy wyróżnić następujące rodzaje więzów integralności:
– Integralność encji – czyli każda relacja posiada swój klucz główny, żaden z elementów ów klucza nie może posiadać wartości NULL!
-Integralność referencyjna – Każda wartość klucza obcego musi być równa wartości klucza właściwego lub wynosić NULL.
Dlaczego ten model jest taki korzystny?
-Dane przechowywane są efektywnie.
-Zapewniamy integralność danych.
-Daje nam znaczną możliwość rozbudowy bazy danych.
-Łatwa możliwość wszelkich zmian w strukturze bazy danych.
-Przede wszystkim znacznie szybszy dostęp do danych.
